اطلاعیه !
فرم عضویت در باشگاه مخاطبان





شماره 2 بابل



۳۰ آذر ۱۳۹۰   1246  0  0 بابل

 

خرید از طاقچه

 

سردبیر: علیرضا شفاه.
دبیر فصل اول: اباصالح تقی‌زاده طبری.
دبیر فصل دوم: محمدهادی محمودی.
دبیر فصل سوم: سید علی متولی امامی.


تحریریۀ این شماره: مریم جایروند، میثم سفیدخوش، یحیی شعبانی، عباس جُنگ، امیر راقب، علی‌نجات غلامی، علیرضا قبولی شاهرودی، عباس مقامی، حمیدرضا میررکنی بنادکی. 

روابط عمومی: سید امیر موسوی زاهد.
ویراستار: نادر سهرابی.

از دکتر کریم مجتهدی نیز به‌خاطر مشارکت مشفقانه‌ای که در به‌ثمر نشستن این شماره داشتند، سپاسگزاریم.

 

فهرست مطالب:

 

سرگشتگی نام‌ها / علیرضا شفاه    9

-----------------------------------------
مقدمه‌ای کوتاه بر گفتارهایی از سه فیلسوف دربارۀ نهاد علم:
در ضرورت سیاسی علم/ امیر راقب     17


اشاره‌ای ‌درباب گذشته و آیندۀ نهاد علم:
دانشگاه باید مسئولیت علم را بر عهده بگیرد/ دکتر کریم مجتهدی    23


خطابۀ شلینگ  علیه تمنای  علم کاربردی و حامیان دانشگاهی آن:
ایدۀ مطلق علم/ ترجمۀ عباس جُنگ، امیر راقب و اباصالح تقی‌زاده طبری     29


نوشتاری از هومبولت که دانشگاه برلین را پایه گذاشت:
دربارۀ سازمان درونی و بیرونی نهادهای دانشیِ عالی در برلین/ ترجمۀ میثم سفیدخوش    41


آپولوژی هایدگر:  چگونه دانشگاه فیلسوف را به سیاست کشاند:
ریاست دانشگاه؛ تصورات و واقعیت‌ها/ ترجمۀ یحیی شعبانی و محمدهادی محمودی     53


تأملی در نسبت حکم علمی و موضع‌گیری سیاسی:
دربارۀ مسئولیت علم/ اباصالح تقی‌زاده طبری     73

-----------------------------------------
مقدمه‌ای بر رسالۀ فارابی درباب آنچه می‌بایست پیش از خواندن فلسفه بیاید:
مقدمه خواندن و مدرسه داشتن/ حمیدرضا میررکنی بنادکی     85


مقدمۀ فارابی در شرح قاطیغوریاس ارسطو:
در باب آنچه می‌بایست پیش از آموختن فلسفه بیاید/ ترجمۀ حمیدرضا میررکنی بنادکی     95


گفتگویی با فارابی درباب آنچه می‌بایست پیش از آموختن فلسفه بیاید:
چگونه می‌توان چیزی آموخت؟/ مریم جایروند     105

-----------------------------------------
مقدمه‌ای بر پایان‌نامۀ‌ عیسی صدیق:
بحران دانشگاه ایرانی/ علی‌نجات غلامی  115


ترجمۀ پاره‌ای از رسالۀ دکتری عیسی صدیق برای تأسیس نهاد آموزش عالی در ایران:
انتقادات و الزامات آموزش ایرانی؛ پیشنهاداتی برای دستیابی به آنها/ ترجمۀ علیرضا قبولی شاهرودی و عباس مقامی     123


دربارۀ  تأسیس دانشگاه در ایران:
پرسش از دانشگاه، پرسش از علم است/ سید علی متولی امامی     143

-----------------------------------------
نامۀ بابل به دکتر غلامعلی حداد عادل

دانشگاه علم مدرسه
سرمقاله
اسرائیل و کابوس استقلال منطقه
آیا اردن، می‌تواند گام بعدی محور مقاومت برای تشکیل سازمان‌های ملی مستقل در منطقه باشد؟
محمدحسین تسخیری   
ایران تلاش برای شکل‌گیری سازمان‌های ملیِ باشخصیت را علی‌رغم تمام دشواری‌ها و ریسک‌هایش به عنوان راه نجات تمام کشورهای منطقه در پیش گرفته است. هر جبهۀ جدیدی که گشوده می‌شود، هر هسته جدیدی از مقاومت که در کشوری جدید، سربرمی‌آورد، تنها و تنها در این لحظه، یعنی لحظه‌ای که تبدیل به یک تشکیلات سازمان‌یافته و مسئولیت‌پذیر می‌شود، می‌تواند نویدبخش تولد یک ملت باشد و آن را نمایندگی کند.


سرمقاله
نام من، هیچ‌کس
جغرافیای مقاومت در محاصره افتاده است
اباصالح تقی‌زاده طبری   
پول هنگفت انباشته در این کشورها به همراه سیاست مسالمت‌جوی دیکته‌شده، همۀ آن چیزی است که امکان رویاپردازی‌های توسعه را فراهم کرده و البته کار را برای کشوری چون ایران بسیار سخت نموده است؛ تصویر پاکیزۀ توسعه در این جغرافیا، در تقابل شدیدی با سیاست مقاومت از طرفی و در ادامۀ آن اقتصاد سیاسی تولیدی جمهوری اسلامی ایران است. جمهوری اسلامی که پس از انقلاب، جبهه‌ای تازه در منطقۀ آسیای غربی باز کرد و کشورهای حاشیۀ خلیج فارس را در طرف کشورهای مرتجع و وابسته نشاند و خود داعیه‌دار استقلال و مبارزه با نیروهای غیرملی شد، حالا با چهره‌ای جدید از این کشورها روبه‌رو شده است. آن‌ها با شما نمی‌جنگند؛ می‌خواهند همکاری کنند؛ گویا از شما خواسته‌اند که نگاه تنگ‌نظرانۀ ژئوپلیتیک را به کناری نهید و جهان وسیع پر از فرصت را ببینید


سرمقاله
جغرافیای ضعیف
سیاست همسایگی نمی‌تواند صرفا پیگیری منافع باشد
علیرضا شفاه   
چین قطعا باید در اولویت بالای همکاری‌های اقتصادی ایران قرار بگیرد اما نمی‌‌تواند سیاست همسایگی دولت آقای رئیسی را تضمین کند. چین کشوری آرام است و اقتصادی جهانی دارد. اقتضای سیاست خارجی چین این است که از جنگ‌های نیابتی ایران و عربستان جلوگیری کند اما اگر بنا باشد ثبات اقتصادی جامعۀ ایران منجر به قدرت‌نمایی‌ها و تنش‌های تازه‌ای در منطقه شود، قطعا چین ضامن فعالیت‌های اقتصادی‌ای نمی‌شود که به چنان نتیجه‌ای منجر شود. در ذیل همین محاسبه است که چین ذیل مزایایی که به این منطقه می‌بخشد مراقبت می‌کند که روی زمین لغزنده و پرفتنۀ آن پیراهن‌آلوده نشود. آیا ما می‌توانیم خودمان را به‌عنوان برندۀ مطلق منطقه معرفی کنیم و همۀ امنیت آن را تضمین نماییم؟





موسسه علم و سیاست اشراق
شماره تماس : 77136607-021


عضویت در باشگاه مخاطبین

اینکه چیزها از نام و تصویر خود سوا می‌افتند، زندگی را پر از هیاهو کرده است و این هیاهو با این عهد مدرسه که «هر چیزی خودش است» و خیانت نمی‌ورزد، نمی‌خواند. مدرسه آرام است و این آرامش بخشی از عهد و ادعای مدرسه است. هیاهو در مدرسه به معنای ناتوانی مدرسه در نامگذاری چیزها است؛ به این معناست که چیزها می‌خواهند از آنچه هستند فرا بروند. آنجا که می‌توان دانست از هر چیز چه انتظاری می‌توان داشت، دعوا و هیاهویی نیست، نظم حاکم است و هر چیز بر جای خویش است. اما اگر هرچیز حقیقتاً بر جای خود بود و از آنچه هست تخطی نداشت، دیگر چه نیازی به مدرسه بود؟ اگر خیانتی ممکن نبود مدرسه می‌خواست چه چیزی را بر عهده بگیرد. اگر حقیقت نامی دارد، از آن روست که امکان ناراستی در جهان هست. نام چنانکه گفتیم خود عهد است و عهد نگه داشت است و نگه داشت آنجا معنا دارد که چیزها از جای خود خارج شوند.

(تمام حقوق متعلق به موسسه علم و سیاست اشراق است)