اطلاعیه !
فرم عضویت در باشگاه مخاطبان









اباصالح تقی‌زاده طبری
مسئول گروه گفتار سیاسی

دکتری علوم سیاسی

دبیر شورای علمی موسسه علم‌وسیاست اشراق

عضو شورای سردبیری وبسایت علم و سیاست

رئیس هیئت تحریریه گزارش فصلی نوبنیاد

عضو هیئت مدیره شرکت کیوان تیام غرب آسیا


a.taghizadeh@scienceandpolitics.net


نقدنامه
در ورطهٔ سوفسطایی
شمارۀ دوم نقدنامه علوم انسانی - آبان 1402






نشست
طوفان یک ملت
عملیات اخیر حماس، چگونه می‌تواند زمینه‌ساز سطح بالاتری از فشار محور مقاومت برای نابودی اسرائیل باشد؟


این عملیات، نه‌تنها توانست سرنوشت طرح‌های سیاسی پیش از رخ‌دادنش را به‌کلی به تعویق بیندازد، بلکه هر طرح سیاسی‌ای را -چه از سوی محور مقاومت چه از سوی دشمنانش- در سایۀ ایستادن و راهبری این نزاع به سوی سرنوشت‌های متفاوت، تعریف کرد. تصور اینکه اسرائیل می‌تواند تا بدین‌حد ضربه‌پذیر باشد، تصوری بود که تنها پس از وقوع عملیات برای همه تبدیل به یقین شد. این دستاورد عظیمی بود که امروز استعداد جدیدی در تصمیم‌گیری‌ها و اقدامات نیروهای محور مقاومت ایجاد خواهد کرد. به بیان دیگر، عملیات حماس، تمام میراث مبارزه 75 ساله علیه اشغالگری اسرائیل را در مقطعی زنده کرد که تصور می‌شد پروندۀ تخاصم با اسرائیل در حال بسته‌شدن است.



سرمقاله
نام من، هیچ‌کس
جغرافیای مقاومت در محاصره افتاده است
اباصالح تقی‌زاده طبری   

پول هنگفت انباشته در این کشورها به همراه سیاست مسالمت‌جوی دیکته‌شده، همۀ آن چیزی است که امکان رویاپردازی‌های توسعه را فراهم کرده و البته کار را برای کشوری چون ایران بسیار سخت نموده است؛ تصویر پاکیزۀ توسعه در این جغرافیا، در تقابل شدیدی با سیاست مقاومت از طرفی و در ادامۀ آن اقتصاد سیاسی تولیدی جمهوری اسلامی ایران است. جمهوری اسلامی که پس از انقلاب، جبهه‌ای تازه در منطقۀ آسیای غربی باز کرد و کشورهای حاشیۀ خلیج فارس را در طرف کشورهای مرتجع و وابسته نشاند و خود داعیه‌دار استقلال و مبارزه با نیروهای غیرملی شد، حالا با چهره‌ای جدید از این کشورها روبه‌رو شده است. آن‌ها با شما نمی‌جنگند؛ می‌خواهند همکاری کنند؛ گویا از شما خواسته‌اند که نگاه تنگ‌نظرانۀ ژئوپلیتیک را به کناری نهید و جهان وسیع پر از فرصت را ببینید



گزارش نهاد
سیاست‌های فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در محور مقاومت
ارزیابی و پیشنهاد - زمستان 1396


کشورها صرفاً با گفتار سیاسی تشکیل می‌شوند. این شاید مهم‌ترین و موثرترین راهبردی باشد که ما باید در قبال کشورهای محور مقاومت در پیش گیریم. گفتار سیاسی، مرز یک کشور و یک ملت را روشن می‌کند و اجازه می‌دهد که آنها در درون خود انسجام و همبستگی داشته باشند و بتوانند واجد سرنوشتی مشترک شوند. اگر گفتار یک ملت، که همواره سیاسی است، مخدوش شود، مرزهای کشور به خطر می‌افتد و معنای ملت‌بودنش سست می‌شود. همین گفتار است که دوستان و دشمنان یک کشور را معلوم می‌کند و آنها را در وضعی نسبت به دیگر کشورها قرار می‌دهد.



سرمقاله
تار و پود دریا
در بزرگداشت ماموریت ناوگروه 86 ایران
اباصالح تقی‌زاده طبری   

جغرافیای دریا را باید در امتداد سرزمین آباد نگه داشت. اما این حاصل نمی‌شود جز با تصمیمی متفاوت دربارۀ شکل زندگی مردم و اقتصادی که در کشور جاری است. این گمان که توجه به دریا می‌تواند درآمد اقتصادی ما را افزایش دهد، تخلیۀ ژئوپلیتیک اقدام بزرگی است که در این سال‌ها در نیروی دریایی دنبال شد و در تاریخ 27 اردیبهشت به نقطۀ مهمی رسید. توجه به دریا در مدار ژئوپلیتیک قدرت ایران، یعنی تصمیمی در جهت مقابله با کشتیرانی فعلی که اقتصاد ما را خام‌فروش و نامولد نگه می‌دارد؛ یعنی تصمیمی دربارۀ حضور بازیگران تازه‌ای که در چرخۀ تامین و فروش مواد خام یا نیمه‌خام نیستند و تنها با ابرکشتی‌های صدهزار تنی حرکت نمی‌کنند.



سرمقاله
هنوز راهی نرفته‌ایم
دربارۀ توافق با عربستان و وضع مساعد سیاسی ایران در منطقه
اباصالح تقی‌زاده طبری   

آیا می‌توانیم بفهمیم که سیاست تولید، که تا دیروز توسط غرب نابود می‌شد امروز از سمت شرق نیز حمایت نخواهد شد؟ آیا متوجه خواهیم بود گفتار مقاومت، که در پیوند ضروری با تولید و اقتصاد مولد است، تصمیم سختی است که چه بسا پیشگامان مبارزه با نظم آمریکایی آماده‌اش نباشند؟ و آیا می‌دانیم که چگونه در فقدان یک تصمیم، دوباره اقتصاد و سیاست خود را ذیل چرخه‌های اقتصادی غیرمولد و تعادل‌های امنیتی (شاید چینی) تعریف خواهیم کرد، همانگونه که روزی در عین مبارزه با آمریکا تحت نفوذ دلارهای نفتی بسر می‌بردیم؟



 1      

موسسه علم و سیاست اشراق
شماره تماس : 77136607-021


عضویت در باشگاه مخاطبین

اینکه چیزها از نام و تصویر خود سوا می‌افتند، زندگی را پر از هیاهو کرده است و این هیاهو با این عهد مدرسه که «هر چیزی خودش است» و خیانت نمی‌ورزد، نمی‌خواند. مدرسه آرام است و این آرامش بخشی از عهد و ادعای مدرسه است. هیاهو در مدرسه به معنای ناتوانی مدرسه در نامگذاری چیزها است؛ به این معناست که چیزها می‌خواهند از آنچه هستند فرا بروند. آنجا که می‌توان دانست از هر چیز چه انتظاری می‌توان داشت، دعوا و هیاهویی نیست، نظم حاکم است و هر چیز بر جای خویش است. اما اگر هرچیز حقیقتاً بر جای خود بود و از آنچه هست تخطی نداشت، دیگر چه نیازی به مدرسه بود؟ اگر خیانتی ممکن نبود مدرسه می‌خواست چه چیزی را بر عهده بگیرد. اگر حقیقت نامی دارد، از آن روست که امکان ناراستی در جهان هست. نام چنانکه گفتیم خود عهد است و عهد نگه داشت است و نگه داشت آنجا معنا دارد که چیزها از جای خود خارج شوند.

(تمام حقوق متعلق به موسسه علم و سیاست اشراق است)