اطلاعیه !
فرم عضویت در باشگاه مخاطبان









محمدحسین تسخیری
گروه مطالعات علوم دقیقه

کارشناسی ارشد فلسفه علم

سردبیر وبسایت علم و سیاست

مدیر روابط عمومی فصلنامه علم و سیاست بابل

سردبیر نقدنامه علوم انسانی


mh.taskhiri@scienceandpolitics.net


سرمقاله
زندگی مقاوم
این جنگ، از واپسین فرصت‌های محور مقاومت در برابر وسوسه سیاست جهان‌گرایانه است
محمدحسین تسخیری   

سیاسی‌بودن برای کشورهای محور مقاومت، تاکنون در داشتن یک دشمن عینی و تلاش برای ضربه‌زدن به آن خلاصه می‌شده است‌. تعریفی کلاسیک از سیاست که تا همین یکی دو دهۀ اخیر، کماکان می‌توانست نیروی مبارزه و وحدت سیاسی را در یک ملت، تامین کند. اما در آینده‌ای که قدرت‌ها، قصد دارند امکان دشمن‌داشتن را از بین ببرند، چگونه می‌توان وحدت سیاسی و استقلال را کماکان بر مدار دشمن‌داشتن بنانهاد؟



سرمقاله
اسرائیل و کابوس استقلال منطقه
آیا اردن، می‌تواند گام بعدی محور مقاومت برای تشکیل سازمان‌های ملی مستقل در منطقه باشد؟
محمدحسین تسخیری   

ایران تلاش برای شکل‌گیری سازمان‌های ملیِ باشخصیت را علی‌رغم تمام دشواری‌ها و ریسک‌هایش به عنوان راه نجات تمام کشورهای منطقه در پیش گرفته است. هر جبهۀ جدیدی که گشوده می‌شود، هر هسته جدیدی از مقاومت که در کشوری جدید، سربرمی‌آورد، تنها و تنها در این لحظه، یعنی لحظه‌ای که تبدیل به یک تشکیلات سازمان‌یافته و مسئولیت‌پذیر می‌شود، می‌تواند نویدبخش تولد یک ملت باشد و آن را نمایندگی کند.



نشست
طوفان یک ملت
عملیات اخیر حماس، چگونه می‌تواند زمینه‌ساز سطح بالاتری از فشار محور مقاومت برای نابودی اسرائیل باشد؟


این عملیات، نه‌تنها توانست سرنوشت طرح‌های سیاسی پیش از رخ‌دادنش را به‌کلی به تعویق بیندازد، بلکه هر طرح سیاسی‌ای را -چه از سوی محور مقاومت چه از سوی دشمنانش- در سایۀ ایستادن و راهبری این نزاع به سوی سرنوشت‌های متفاوت، تعریف کرد. تصور اینکه اسرائیل می‌تواند تا بدین‌حد ضربه‌پذیر باشد، تصوری بود که تنها پس از وقوع عملیات برای همه تبدیل به یقین شد. این دستاورد عظیمی بود که امروز استعداد جدیدی در تصمیم‌گیری‌ها و اقدامات نیروهای محور مقاومت ایجاد خواهد کرد. به بیان دیگر، عملیات حماس، تمام میراث مبارزه 75 ساله علیه اشغالگری اسرائیل را در مقطعی زنده کرد که تصور می‌شد پروندۀ تخاصم با اسرائیل در حال بسته‌شدن است.



سرمقاله
فرصت، غنیمت است
دربارۀ اقدام غیرمنتظرۀ روسیه و پیام آن
محمدحسین تسخیری   

ایران عزم روسیه را برای تحکیم روابط تا حدودی درک و به سمت آن حرکت کرد، اما تنوع امکان‌های ایران، برخلاف روسیه، باعث نوعی حرکت آرام و با طمأنینه از سوی ایران شد. طمأنینه‌ای که نه‌تنها عزم نیروهای سیاسی طرفدار تحکیم روابط با روسیه را تضعیف بلکه نیروهای سیاسی ضد تحکیم روابط با ایران را در روسیه، تقویت می‌کند. این یک واقعیت است که در هر دو کشور، گفتارهای سیاسی قدرتمندی وجود دارد که به نفع تحکیم روابط اقتصادی جهان‌گرایانه و متقارن با تمام کشورها، پی‌جویی استقلال را تضعیف می‌کنند.



سرمقاله
زیرکی ِ گریزپا
اقتصاد سیاسی، تنها راه تحقق عزم جمهوری اسلامی در سیاست است
محمدحسین تسخیری   

درخشش نقطۀ بالفعل گفتار امنیتی که خود را در گشایش‌های اقتصادی و معیشتی نمایان می‌کند اجازه نمی‌دهد که به سادگی درباره ضرورت پیگیری سیاست در جمهوری اسلامی سخن بگوییم. خصوصا اگر سیاست در ایران، التفاتی به این نداشته باشد که چگونه باید اقتصاد را در عمل خودش، حاضر کند. به تعبیر دیگر، اگر در ایران، سیاست از سر اقتصاد سیاسی مطرح نشود، همواره در معرض این سوءتفسیر است که نوعی گفتار علمی روشنفکرانه یا حتی جاه‌طلبی ایدئولوژیک است.



سرمقاله
پاسداران تصمیم
تضعیف نیروهای مولد سیاست، ایران را به فرسایش دائمی گرفتار کرده است
محمدحسین تسخیری   

چگونه می‌توان با شکست دیدار کرد؟ نمادین‌ترین صحنه دیدار یک ملت با شکست و پیروزی، صحنه دیدار ملت با دشمن است. ملت در مرزهای موجودیت خود و در چهرۀ دشمن است که نمی‌تواند نسبت به مخاطرۀ نابودی سهل‌انگار باشد و نابودی، می‌تواند به گفتارهای منفعلانه فشار واقعی وارد کند. البته مخاطرۀ نابودی طبیعتا به نیروهای سیاسی فشار نمی‌آورد تا از انفعال خارج شوند. بلکه این فشار به‌واسطۀ نیروهایی تولید می‌شود که با مخاطره، تماس بی‌واسطه دارند.



 1     

موسسه علم و سیاست اشراق
شماره تماس : 77136607-021


عضویت در باشگاه مخاطبین

اینکه چیزها از نام و تصویر خود سوا می‌افتند، زندگی را پر از هیاهو کرده است و این هیاهو با این عهد مدرسه که «هر چیزی خودش است» و خیانت نمی‌ورزد، نمی‌خواند. مدرسه آرام است و این آرامش بخشی از عهد و ادعای مدرسه است. هیاهو در مدرسه به معنای ناتوانی مدرسه در نامگذاری چیزها است؛ به این معناست که چیزها می‌خواهند از آنچه هستند فرا بروند. آنجا که می‌توان دانست از هر چیز چه انتظاری می‌توان داشت، دعوا و هیاهویی نیست، نظم حاکم است و هر چیز بر جای خویش است. اما اگر هرچیز حقیقتاً بر جای خود بود و از آنچه هست تخطی نداشت، دیگر چه نیازی به مدرسه بود؟ اگر خیانتی ممکن نبود مدرسه می‌خواست چه چیزی را بر عهده بگیرد. اگر حقیقت نامی دارد، از آن روست که امکان ناراستی در جهان هست. نام چنانکه گفتیم خود عهد است و عهد نگه داشت است و نگه داشت آنجا معنا دارد که چیزها از جای خود خارج شوند.

(تمام حقوق متعلق به موسسه علم و سیاست اشراق است)