اطلاعیه !
فرم عضویت در باشگاه مخاطبان





پیش شماره یکم بابل



۳۱ خرداد ۱۳۹۰   1624  0  0 بابل

 

خرید از طاقچه

 

سردبیر: علیرضا شفاه.
تحریریۀ این شماره: سید علی کشفی، امیر راقب، مهدی معافی، سید مهدی ناظمی، اباصالح تقی‌زاده طبری، مهدی عطایی، محمد بلوریان، محمد هادی محمودی


ویراستار: نادر سهرابی

منشی تحریریه: محمد حسین سجاد

 

فهرست مطالب

خون در آستانه/ علیرضا شفاه    11


مقدمه‌ای بر نامه‌ی ماکیاوللی  درباره‌ی بی‌طرفی سیاسی پاپ:
درباره‌ی متن سیاسی/ امیر راغب     17


دو نامه از ماکیاوللی به فرانچسکو وتوری درباره‌ی بی‌طرفی سیاسی پاپ:
سرور ما نباید بی‌طرف باشد/ ترجمه‌ی امیر راغب و مهدی عطایی     21


نسبت تکفیری‌گری با ماهیت سیاست:
سیاست از سیاست‌مدار چه می‌خواهد؟/ اباصالح تقی‌زاده طبری  33

-------------------------------------------------------------------
مقدمه‌ای بر سخنرانی وودرو ویلسون درباره‌ی علم مدیریت دولتی:
این سخنرانی آمریکای قرن بیستم را بنیاد گذاشت/ مهدی معافی    43


سخنرانی 1887 وودرو ویلسون:
مطالعه مدیریت دولتی/ ترجمه‌ی مهدی معافی    47


رابطه‌ی اداره با بازار و سیاست:
مسئولیت مجری/ سید علی کشفی، محمد بلوریان، مهدی معافی     65

-------------------------------------------------------------------
مقدمه‌ای بر بازنشر قطعه‌ی قانون از کتاب کشف اسرار امام خمینی:
مبارزه برای قانون؛ از دستگاه دیوانی تا گفتار سیاسی/ محمد هادی محمودی     77


بازنشر قطعه‌ای از کشف اسرار امام خمینی:
گفتار پنجم؛ قانون     83


درآمدی بر تعامل تفکر فلسفی و سیاست مدنی:
فلسفه و جمهوری اسلامی ایران/     89


نامۀ بابِل به دکتر رضا داوری اردکانی    103

سیاست ماکیاولی امام خمینی علامه طباطبایی




سرمقاله
با وفاق نباید جنگید
وفاق به‌رسمیت شناختن خستگی است
علیرضا شفاه   
ما در دوران پس از ۷ اکتبر دوباره به صحنه سیاست داخلی ایران دعوت شده‌ایم. جنگ تحمیلی ۱۲ روزه تاریخ سیاست در ایران را دوباره با نهیبی ناگزیر بیدار کرده است. اکنون اراده جامعه ایران از نو فراخوان شده است تا سیاست داخلی تازه‌ای بسازد: صف آرایی ارادهٔ مولد قدرت ملی. هیچوقت تا این اندازه برای زندگی به جنگ فرا خوانده نشده بودیم. هیچگاه تا این حد تا آستانه تاسیس یک اتحاد اراده‌مند ملی پیش نرفته بودیم.







موسسه علم و سیاست اشراق
شماره تماس : 77136607-021


عضویت در باشگاه مخاطبین

اینکه چیزها از نام و تصویر خود سوا می‌افتند، زندگی را پر از هیاهو کرده است و این هیاهو با این عهد مدرسه که «هر چیزی خودش است» و خیانت نمی‌ورزد، نمی‌خواند. مدرسه آرام است و این آرامش بخشی از عهد و ادعای مدرسه است. هیاهو در مدرسه به معنای ناتوانی مدرسه در نامگذاری چیزها است؛ به این معناست که چیزها می‌خواهند از آنچه هستند فرا بروند. آنجا که می‌توان دانست از هر چیز چه انتظاری می‌توان داشت، دعوا و هیاهویی نیست، نظم حاکم است و هر چیز بر جای خویش است. اما اگر هرچیز حقیقتاً بر جای خود بود و از آنچه هست تخطی نداشت، دیگر چه نیازی به مدرسه بود؟ اگر خیانتی ممکن نبود مدرسه می‌خواست چه چیزی را بر عهده بگیرد. اگر حقیقت نامی دارد، از آن روست که امکان ناراستی در جهان هست. نام چنانکه گفتیم خود عهد است و عهد نگه داشت است و نگه داشت آنجا معنا دارد که چیزها از جای خود خارج شوند.

(تمام حقوق متعلق به موسسه علم و سیاست اشراق است)