اطلاعیه !
فرم عضویت در باشگاه مخاطبان





پیش شماره یکم بابل



۳۱ خرداد ۱۳۹۰   1059  0  0 بابل  

 

خرید از طاقچه

 

سردبیر: علیرضا شفاه.
تحریریۀ این شماره: سید علی کشفی، امیر راقب، مهدی معافی، سید مهدی ناظمی، اباصالح تقی‌زاده طبری، مهدی عطایی، محمد بلوریان، محمد هادی محمودی


ویراستار: نادر سهرابی

منشی تحریریه: محمد حسین سجاد

 

فهرست مطالب

خون در آستانه/ علیرضا شفاه    11


مقدمه‌ای بر نامه‌ی ماکیاوللی  درباره‌ی بی‌طرفی سیاسی پاپ:
درباره‌ی متن سیاسی/ امیر راغب     17


دو نامه از ماکیاوللی به فرانچسکو وتوری درباره‌ی بی‌طرفی سیاسی پاپ:
سرور ما نباید بی‌طرف باشد/ ترجمه‌ی امیر راغب و مهدی عطایی     21


نسبت تکفیری‌گری با ماهیت سیاست:
سیاست از سیاست‌مدار چه می‌خواهد؟/ اباصالح تقی‌زاده طبری  33

-------------------------------------------------------------------
مقدمه‌ای بر سخنرانی وودرو ویلسون درباره‌ی علم مدیریت دولتی:
این سخنرانی آمریکای قرن بیستم را بنیاد گذاشت/ مهدی معافی    43


سخنرانی 1887 وودرو ویلسون:
مطالعه مدیریت دولتی/ ترجمه‌ی مهدی معافی    47


رابطه‌ی اداره با بازار و سیاست:
مسئولیت مجری/ سید علی کشفی، محمد بلوریان، مهدی معافی     65

-------------------------------------------------------------------
مقدمه‌ای بر بازنشر قطعه‌ی قانون از کتاب کشف اسرار امام خمینی:
مبارزه برای قانون؛ از دستگاه دیوانی تا گفتار سیاسی/ محمد هادی محمودی     77


بازنشر قطعه‌ای از کشف اسرار امام خمینی:
گفتار پنجم؛ قانون     83


درآمدی بر تعامل تفکر فلسفی و سیاست مدنی:
فلسفه و جمهوری اسلامی ایران/     89


نامۀ بابِل به دکتر رضا داوری اردکانی    103

سیاست ماکیاولی امام خمینی علامه طباطبایی  






سرمقاله
هنوز راهی نرفته‌ایم
دربارۀ توافق با عربستان و وضع مساعد سیاسی ایران در منطقه
 اباصالح تقی‌زاده طبری   
آیا می‌توانیم بفهمیم که سیاست تولید، که تا دیروز توسط غرب نابود می‌شد امروز از سمت شرق نیز حمایت نخواهد شد؟ آیا متوجه خواهیم بود گفتار مقاومت، که در پیوند ضروری با تولید و اقتصاد مولد است، تصمیم سختی است که چه بسا پیشگامان مبارزه با نظم آمریکایی آماده‌اش نباشند؟ و آیا می‌دانیم که چگونه در فقدان یک تصمیم، دوباره اقتصاد و سیاست خود را ذیل چرخه‌های اقتصادی غیرمولد و تعادل‌های امنیتی (شاید چینی) تعریف خواهیم کرد، همانگونه که روزی در عین مبارزه با آمریکا تحت نفوذ دلارهای نفتی بسر می‌بردیم؟


سرمقاله
سیاست اعلام
آیا رهبر انقلاب امروز در پی اعلام یک تصمیم است؟
 اباصالح تقی‌زاده طبری   
اعلام این تصمیم بیش از هر چیز بدواً اعلام پایان وضع جاری است. گفتاری است که ذهن‌ها و فکرها را دعوت می‌کند تا راه تازه‌ای برای سخن گفتن بیابند و اسیر گفت‌وگوهای جاری نشوند و اراده‌ها را بیدار می‌کند تا خود را به محک میدان و فرصت بزنند نه عقلانیت کارشناسان. میدانی که این اعلام پیش روی کشور باز می‌کند ما را از تنش‌های بیشمار و گستردۀ کنونی آزاد می‌کند و نشان‌مان می‌دهد چگونه جهانی که در آن به سر می‌بریم در حال تغییرات اساسی است و معادلات قدرت و مناسبات اقتصادی مانند قبل نمی‌ماند
نشست
تولید علیه تولید
آیا سیاست‌های دانش‌بنیان، می‌تواند انسداد سیاسی-اقتصادی ایران را تخریب کند؟

در جایی که آدم‌ها با هم یکی می‌شوند، می‌خواهند آینده‌ای را تولید کنند ولی زمانی که شما صرفا یک ثروت موجود دارید، آدم‌ها صرفا می‌خواهند بر سر تکه بزرگتری از این کیک حاضر و آماده رقابت کنند یعنی مسئله تولید کیک بزرگتر نیست. ما فکر می‌کنیم بازار چیزی از پیش موجود است. در حالی که مسئولیت خود بازار را هم باید به عهده گرفت. آدم‌ها در همکاری با هم، خود بازار را حفظ کرده و توسعه می‌دهند. اگر بازار آن بیرون موجود باشد، آدمها هیچ انگیزه‌ای برای ائتلاف ندارند. تنها زمانی که تلقی این است که بازار نیازمند این است که زنده نگه داشته شود، چنین انگیزه‌ها و عزم‌هایی برانگیخته می‌شود.


نشست
بازی‌کردن است که بازی را بازی می‌کند
دربارۀ قانون و استثناء



موسسه علم و سیاست اشراق
شماره تماس : 77136607-021


عضویت در باشگاه مخاطبین

اینکه چیزها از نام و تصویر خود سوا می‌افتند، زندگی را پر از هیاهو کرده است و این هیاهو با این عهد مدرسه که «هر چیزی خودش است» و خیانت نمی‌ورزد، نمی‌خواند. مدرسه آرام است و این آرامش بخشی از عهد و ادعای مدرسه است. هیاهو در مدرسه به معنای ناتوانی مدرسه در نامگذاری چیزها است؛ به این معناست که چیزها می‌خواهند از آنچه هستند فرا بروند. آنجا که می‌توان دانست از هر چیز چه انتظاری می‌توان داشت، دعوا و هیاهویی نیست، نظم حاکم است و هر چیز بر جای خویش است. اما اگر هرچیز حقیقتاً بر جای خود بود و از آنچه هست تخطی نداشت، دیگر چه نیازی به مدرسه بود؟ اگر خیانتی ممکن نبود مدرسه می‌خواست چه چیزی را بر عهده بگیرد. اگر حقیقت نامی دارد، از آن روست که امکان ناراستی در جهان هست. نام چنانکه گفتیم خود عهد است و عهد نگه داشت است و نگه داشت آنجا معنا دارد که چیزها از جای خود خارج شوند.

(تمام حقوق متعلق به موسسه علم و سیاست اشراق است)