وقتی بزرگی و مردی می­‌میرد نه خانواده و اطرافیانش که از نزدیک او را می­‌شناسند، که خلقی که او را دورادور می­‌شناختند و چه‌بسا هیچ‌وقت هم از نزدیک او را ندیده بودند عزادار می­‌شوند. حال اگر این مرد کشته شود غمش سنگین‌­تر است و جانسوزتر. چراکه نه‌تنها جوانمردی از میان جمع رفته، که او را از این جمع گرفته‌­اند؛ او را از این جمع کم کرده‌­اند. نه اینکه فردی از میان افراد کم شده باشد، جمعیت جمع، کم شده است. هرچه می­‌خواهیم بگوییم و در میان سوگواری همدیگر را دل دهیم که حاج‌قاسم‌­ها داریم و سلیمانی­‌ها می­‌رسند اما حاج قاسم سلیمانی از ما کم شده است. او را کشتند با هزینه­‌ای که هر روز برایشان سنگین‌‌­تر می­شود اما با این حال هنوز از ما مردی کم شده است.

کشتن ناجوانمردانه رستم، دشمنانش را رسوا و نابود کرد، اما نهایتاً رستم از ایرانیان و ایران کم شد. بعد از کشته‌شدن رستم لحن و داستان شاهنامه متغیر گشت و ایران در واقعیتِ پوسیده افتاد. واقعیتی که تا دیروزش هم بود اما با رستم اجازه پیدا نمی­‌کرد که شاکله و شکل ایران باشد. با رستم هم، ایران شکست می‌­خورد و در مصائب ریز و درشت گرفتار می­‌شد اما همۀ اینها جذب حضور و ایستادگی مردانۀ رستم بود و همچون زخم­‌هایی بر تن او می‌­نشست و به تاریخ ایران جلا می‌­داد. اما پس از رستم حتی شاهنامه خواندنی نیست. بله شاهنامه خواندنی نیست؛ تاریخ ایران، با کمی بالا و پایین، می‌­شود همین­‌ها که مورخین پرحوصله نوشته‌­اند. تنها برای کسی که دنبال تفصیلات است خواندنی است و نه برای مردم ایران و آنها که می‌­خواهند داستان­شان را بدانند و تعریف کنند.

حاج قاسم سلیمانی را کشتند. این خبری است برای تاریخ ایران و نه برای من و شما. این خبر نه با نابودی دشمنان این سرزمین و نه با شعار زنده‌نگه‌داشتن یاد او و نه با برنامه­‌ریزی برای ادامۀ راهش جبران نمی­‌شود. چه کنیم ما با نبودن او؟ از جمعیت ما شخصیتی کم شده است. دشمنی ما و راه ملت ما در هیچ کجا جز او دیدنی و ظاهر و باشکوه نبود. او را وقتی از ما گرفتند که وسط داستانی بودیم، داستانی که قرن­‌ها نداشتیم و او خود فراز و نشیبش را ساخته بود. حالا که او ما را در این میانه رها کرده است معلوم نیست که چقدر این داستان ادامه پیدا می­‌کند، آیا این داستان دیگر خواندنی است؟ آیا ما دوباره در تفصیل زندگی و واقعیت و تاریخ گرفتار می‌شویم؟

هنوز خیلی خیلی زود است بفهمیم که چه بر سر ما آمده است.