ما[غرب] در هر دو درگیری به سمت فاجعه در حرکت هستیم. این به این معنی نیست که جایگزین‌هایی برای مسیر فعلی وجود ندارد. اگر ما عاقل باشیم، آن‌ها را خواهیم دید، اما ما در غرب هیچ علاقه یا تمایلی به دیدن آن‌ها یا حتی گاهی اوقات به رسمیت شناختن وجود این مسیرهای جایگزین نداریم. بدیهی است که وضعیت خاورمیانه هنوز در ابتدای مسیر است و به نقطه‌ای که بحران اوکراین رسیده، نرسیده است، اما من کاملاً انتظار دارم که چند ماه یا شاید یک سال دیگر ما مکالمات مشابهی در مورد بحران برای اسرائیل داشته باشیم که اکنون در مورد بحران برای اوکراین صحبت می‌کنیم.

رژیم صهیونیستی همان‌قدر که بر تسلیحات نظامی آمریکا و تکنولوژی پیشرفته خود تکیه دارد، بر اقتصادی تکیه می‌کند که در سراسر منطقه گسترده شده و خود به نیابت از آمریکا، نگهبان آن است. بر این اساس، ضربه‌زدن به شریان‌های اقتصادی رژیم، نه به‌عنوان یک عملیات مقطعی در جنگ حاضر، بلکه به‌عنوان یک اقدام کلیدی در جهت ساخت نظم تازه در منطقه، ضرورتی عاجل و اساسی است.

اگر قبول داریم که این جنگ، جنگ اراده‌هاست، باید بپذیریم که مهم‌ترین رکن اراده، افق زمانی تاب‌آوری است که در ذهنیت رسانه‌ای دوستان مغفول واقع شده است. وقتی از آن طرف، سیگنال جنگ درازمدت می‌آید، چرا از این طرف سیگنال کوتاه‌مدت مخابره می‌شود؟ وقتی ماشین جنگی اردوگاه دشمن برای یک جنگ ترکیبی درازمدت سوخت‌گیری کرده و هل‌من‌مبارز می‌طلبد، تنها راه خاموش‌کردن آن، آمادگی برای مقاومت ترکیبی و درازمدت است. این آمادگی، گستره‌ای از استحکام‌بخشی به زنجیره‌های تأمین اساسی، تا خروج تدریجی تجارت خارجی از سیطره نظم آنگلوساکسونی و از مستندسازی تحرکات لایه‌های تدارکاتی و عملیاتی پیاده‌نظام و سواره‌نظام اردوگاه دشمن، تا سازماندهی هسته‌های مقاومت مردمی را در بر خواهد گرفت.

رهبر انقلاب بیش از آن‌که به دنبال شعله‌ور کردن جنگ یا نابودی اسرائیل باشد، مراقبت و پرورش مردم و جغرافیای مقاومت را دستور کار خود قرار داده است. برای چنین طرحی باید به نظم و شیوه زندگی مردم نظر کرد و تأسیس این جغرافیا و مردم را بر هر امر دیگری ترجیح داد. با این طرح است که جنگ معنای انسانی خود را باز می‌یابد و کنترل آتش جنگ و تمرکز بر تقویت مردم مقاومت تا توسعه و تثبیت جغرافیای مقاومت، بر جنگ پایانی با اسرائیل اولویت خواهد داشت. محور مقاومت هنوز به عنوان یک جغرافیای ملی تأسیس نشده و جنگ اگر چه در ظاهر موفق باشد، آینده‌ای نخواهد ساخت. جبهه مقاومت اگر چه شبکه اعتقادی و نظامی قدرتمندی تدارک کرده است اما هنوز موفق به تأسیس بازار مستقل و مولد خود نشده است. فقدان بازار برای جبهه مقاومت به معنای فقدان روابط معنادار اجتماعی و در یک کلمه فقدان جامعه و جغرافیای واقعی است.

هرچند دشوار، اما امروز و در این لحظات سرنوشت‌ساز وقت آن است تا یکبار آنچه را که در همه این سالها نادیده گرفتیم، ببینیم و فراتر از تحلیل‌های طولانی، اراده‌ای برای عمل را در خود زنده کنیم. تصمیم ما اول از همه باید این باشد که زمان را بر خودمان تنگ کنیم و فشارش را بر تن و جانمان حس نماییم. بعد از این فرصتی برای ما باز می‌شود که در آن همه‌ی ارکان کشور و مشخصاً شیوه حکمرانی، باید متحول شود و پوست‌اندازی کند.

اکنون پس از ترور ناجوانمردانه و سبعانۀ پرچمدار مقاومت، شهید سیدحسن نصرالله، بحرانی‌بودن وضعیت هرچه بیشتر خود را بر ما عیان می‌کند. معادلۀ ما و رژیم صهیونیستی در این وضعیت، نه معادلۀ تنبیه است نه قصاص. اکنون زمانۀ بسیج عمومی برای نصرت است، نصرتی بدون حد و بدون مرز. هر فعالیتی که بخواهد این اراده و خشم انباشتۀ اجتماعی از رژیم را صرفاً در پرتاب موشک یا پهپاد خلاصه کند، نه‌تنها کمکی به این معادله نمی‌کند بلکه امکان خطا را در آن افزایش می‌دهد و این بدون شک به نفع دشمن است.